درمیان عناوینی که در دانشگاه‌ها برای پروژه‌های معماری تعریف‌می‌شود، معماری گورستان‌ها خیلی موردتوجه‌نبوده‌است. می‌دانم که چندنفری به‌عنوان پروژه‌ی پایان‌نامه روی این موضوع کارکرده‌اند.
اگر علاقه‌مند به معماری گورستان‌ها هستید یا برای پایان‌نامه به‌دنبال موضوعی خارج از عرف می‌گردید و گورستان نظرتان را جلب‌کرده حتما نگاهی به شماره‌ی نوامبر ۲۰۱۶ مجله‌ی آرکیتکچرال ریویو بیندازید. این شماره با عنوان «مرگ» به موضوع گورستان پرداخته و می‌تواند مرجع مناسبی، هم برای مطالعات موردی و هم مباحث نظری، باشد.
کن وارپول Ken Worpole تحت عنوان «اسکان مردگان» می‌نویسد: «فاکتورهای محیطی، اقتصادی، و فرهنگی، همه معماری گورستان را درطول اعصار شکل‌داده‌اند.»
یکی از مقالات جالب این شماره نوشته‌ای‌است پیرامون اتن لویی بوله Etienne-Louise Boullee و معروف‌ترین اثرش یادمان* نیوتن. نقل‌قول جالبی از بوله در متن آمده که قبلا جایی ندیده‌بودم:
بله، من اعتقاددارم که ساختمان‌های ما، و مهم‌تر از همه ساختمان‌های عمومی ما، باید به‌نوعی شعر باشند. تصاویری که این ساختمان‌ها دربرابر دیدگان ما می‌گسترند، باید احساساتی را در ما برانگیزند که با هدف اصلی این بناها همخوانی‌داشته‌باشد.
مرگ طبیعی، هتک حرمت، بهترین سوگواری ممکن، و چندین و چند عنوان دیگر، مجموعه‌ای خواندنی پدیدآورده که می‌تواند مرجع و منبع مناسبی برای علاقه‌مندان این موضوع باشد.
*یادمان، معادل کلمه‌ی cenotaph درنظرگرفته‌شده به معنی مقبره‌ای که محل دفن فرد موردنظرنباشد. مقبره‌ی خالی.